Introductie
Elk jaar bekijk ik weer met plezier de introductiefilmpjes van de nieuwe spelers. Prachtig om te zien hoe deze nieuwkomers verbaal en non verbaal reageren op de vaste vragen van interviewer Marijn.
Wat mij dit jaar opviel? De trots en onbevangenheid van ‘eigen jongen’ Jan van Diermen. Dezelfde trots en aanstekelijke verwondering zag ik bij collega-junior Hero van Lopik.
Ook mooi; de rust en ervaring van Koos Werkman. De antwoorden en het uiterlijk van deze stoïcijn passen naadloos bij zijn naam. En dan het felle contrast tussen de beide heren Roy. Beide kruisbandpatiënten bevinden zich in een verschillende fase van deze gevreesde blessure. Iedereen heeft de indruk dat Roy Castien volledig hersteld is maar zelf houdt de makkelijk scorende rasvoetballer nog een slag om de arm. Aan de andere kant Roy Terschegget. Er klinkt haast en urgentie door in de antwoorden van deze pechvogel terwijl iedereen weet dat hij nog maanden uit de roulatie zal zijn.
Dankzij de interviews worden we bovendien getrakteerd op een vleugje Spaans en Colombiaans temperament door de spelers met de meest exotische namen van de selectie; Didi van Gelder de la Torre en Juan Pablo Jochems Zapata.
Mijn favoriete interview is met Marlon Versteeg. Om zijn antwoorden kracht bij te zetten, knikt de vlot pratende spits na elke volzin bevestigend richting Marijn. Daardoor ontstaat er een gesprek in de hoogste versnelling waarbij de huurling van De Graafschap ook nog eens resoluut afsluit met de verwachting dat hij veel gaat scoren en dat Spakenburg hoog gaat eindigen. De verbale en non verbale signalen die Marlon Versteeg hierbij afgeeft, zijn zo overtuigend dat ik geen redenen heb om ook maar enigszins aan zijn woorden te twijfelen.
Kaapstad
Wim Hop zag het. Hugo Bol zag het. En ik zag het ook. Zaterdagmiddag in de wedstrijd tegen Urk hield Istvan Bakx zich tweemaal in. Ik was het eens met mijn buren in Vakkie D. De wedstrijd tegen het wel erg fletse Urk was al lang en breed gespeeld dus waarom een blessure riskeren?
Dat klonk zaterdag nog als een plausibele verklaring. Nu weten we beter. De transfer naar Ajax Cape Town hing toen al in de lucht.
Vooropgesteld, de verhuizing naar Zuid-Afrika is Istvan Bakx van harte gegund. Maar wrang is het wel dat deze speler van de buitencategorie op het laatste moment voor onze neus, vergeef mij de flauwe woordspeling, wordt weggekaapt.
Doelstelling
De doelstelling voor dit nieuwe seizoen is duidelijk: meedoen om de bovenste plaatsen.
Prima om de lat hoog te leggen. Dat zorgt ervoor dat iedereen weet waar hij aan toe is. Geen ruimte voor vrijblijvendheid want er is een duidelijke missie. En alles moet daar voor wijken. Want het gaat om winnen. Om wedstrijden over de streep trekken. Het gaat om drie punten. En het maakt niet uit hoe dat gebeurt. Het liefst met mooi en attractief voetbal. Maar als het niet anders kan, mag de zege onverdiend zijn. Met lelijk voetbal.
Zo’n doelstelling is goed voor de mindset. Niet uitsluitend bij spelers, maar zeker ook bij supporters.
Het afgelopen seizoen zijn we als Blauwen niet vaak verwend met sprankelend voetbal. Als supporter hoop ik daarom dat het winnen van wedstrijden dit seizoen gebeurt met fris, avontuurlijk en gevarieerd voetbal. De oefencampagne geeft mij goede hoop op een mooi seizoen. Ik heb er zin in.
Hille Beekhuis